BELOFTE

Samenwerking tussen een schrijver en een producer

Talkpoeder is van origine een live performance waarbij schrijvers en muzikanten elkaar op het podium ontmoeten. Iedere editie worden nieuwe schrijvers en muzikanten aan elkaar gekoppeld en improviseren zij met elkaar op het podium. De schrijvers dragen voor uit eigen werk, de muzikanten leggen er een tapijtje van muziek onder. Op die manier versterken beide praktijken elkaar en leren de makers hun werk met een nieuwe blik te benaderen. Op 17 maart presenteerde De Nieuwe Oost een heuse Talkpoeder ep met daarop de vijf duo’s die al langere tijd samenwerken binnen dit project. De komende weken stellen we ze aan je voor, met vandaag Laurens van de Linde en Elemenopee. Luister de hele Talkpoeder ep op Spotify of klik door naar de andere Talkpoederduo’s.

LAURENS Francesco app’t me op een gegeven moment dat hij een idee ‘wel een beetje uitgekauwd [vindt], haha, maar daar moet jij je niets van aantrekken en vooral schrijven wat je voelt dat je wilt schrijven.’ Het idee, I’ll have you know, was uitgekauwd. Zo’n oprechte uitwisseling vond ik typerend voor het project; elkaar aansporen en verrassen. We wisten allebei dat er iets beters, want iets eigeners, te halen viel, zolang we maar zouden maken wat we wilden maken.

FRANCESCO TARANTO AKA ELEMENOPEE Muziek maken is misschien nog wel het allerleukst, of zeker het meest bevredigend, als het in meer of mindere mate vanzelf gaat. Niets is frustrerender dan eindeloos vervangen, aanpassen, opnieuw beginnen. Op een gegeven moment hoor je dan ook helemaal niet meer in hoeverre iets ‘beter’ is dan eerst. Het allerleukste aan werken met Laurens, is dat wij elkaar erg kunnen vinden in een speelse mentaliteit; we vertrouwen op ons gevoel in het moment en hakken knopen door, maar laten altijd ruimte over voor spontaniteit.

BELOFTE is het eerste deel van een tweeluik over een ruimtereis
naar: apocalypse now en druk op je schouders, een existentiële crisis
luister ook SCHULD

BELOFTE

astronaut maakt zich klaar om te vertrekken
het wordt dag/ochtend, er is licht, hoop, liefde en enthousiasme
euforie

[refrein – gezongen]
de wekker loopt net af
de tijd is op
ik kijk nog één keer
naar de wereld achter glas

er wordt op ons gerekend
dat betekent niet zo veel
gewoon dat alles van ons afhangt
alleen maar van ons afhangt

het zonlicht trekt de pleister van de nacht
ik de gordijnen
open, dekbed
over je hoofd
je blijft stil liggen, zacht

Ademend
zet straks koffie voor jezelf
er is geen suiker en geen melk
als je dat nodig hebt, dat heb je nooit gezegd

de sleutel van de voordeur steekt nog in het slot
hij staat op de parkeerplaats
je wil mijn auto lenen hou ‘m maar
zitten aan dezelfde bos

het is winter, het is warm
en waar ik heen ga
zal het nog veel warmer zijn
zal het altijd lente zijn

[vierde stuk]

[refrein/naar de crew]
de countdown gaat van start
zet je helm op
kijk nog één keer
naar de wereld achter glas

er wordt op ons gerekend
dat betekent niet zo veel
gewoon dat alles van ons afhangt
alleen maar van ons afhangt

de reis duurt iets langer dan verwacht
maar er is meer dan voldoende zuurstof
zeggen we tegen elkaar
en eten en dus is het waar

op mars is alles straks nieuw
verpakt in rood cellofaan
en iedereen kent er mijn naam

en jij nog maar een sterretje
in de ruit van de raket
ik kijk alleen nog maar vooruit
we gaan steeds maar sneller vooruit

[instrumental/tekst]

[refrein – gezongen]
de radio staat aan
gaat alles goed daar?
ik kijk nog één keer
naar de wereld achter glas

er wordt op mij gerekend
dat betekent niet zo veel
gewoon dat alles van mij afhangt
alleen maar van mij afhangt

Francesco ‘Chaz’ Taranto aka Elemenopee uit Zwolle is gitarist, componist voor media, televisie en theater, en producer. In 2018 werd hij als Elemenopee geselecteerd voor de Nieuwe Electronische Waar. Hij tourde in het verleden met onder andere Knarsetand (KNARS) en Stefany June, en is tegenwoordig nog actief bij reggae/hiphop groep Roots Rising. Ambient house is misschien wel de meest treffende omschrijving, maar ook dub techno klinkt Francesco niet vreemd in de oren. ‘Ruimtelijk, melancholisch en met veel percussie, dat is de rode draad,’ aldus Chaz.