Terug naar het leven

Een ode aan het onzichtbare

In de reeks Museum van de Werkelijkheid vragen we schrijvers welk verschijnsel, object of gebeurtenis volgens hen nadere observatie en/of bewondering waard is. Zaken waar we aan voorbij lopen, die in de vergetelheid zijn geraakt of die nooit de aandacht hebben gekregen die ze eigenlijk verdienen. Het resultaat is een rijke reeks aan essays, columns, recensies en fictie waarin we het onzichtbare op een sokkel plaatsen. Als eerste vroegen we Randa Awad. Randa is schrijver en publicist, afkomstig uit Syrië, van Palestijnse komaf. Zij schreef haar gedicht eerst in het Engels en vertaalde het toen naar het Nederlands. Hier lees je beide versies. Struin door de rest van het Museum van de Werkelijkheid.

Back to Life

We return to life
taking off fear like a heavy coat
A year and a half
I sauntered along the Oudegracht
alone without faces and voices
the cafe doors hid melancholy
the city theater hibernated like a polar bear
People’s footsteps leaked like rainwater
the skin of the streets and sidewalks dehydrated
no more parks
no more songs
no more cinemas
Schools and universities were emptied
Like the bag of a demotivated student
the beggar at the corner of the bridge disappeared
However, the streets, the sidewalks, traffic lights,
bridges, canals, libraries, theaters and museums
stayed beside each other
While we have kept a distance
and have broken the ties of kinship
here we come back to life
Like the arrival of the last defeated soldier from the battle
back to the clichéd life which we previously cursed
we kiss the forehead of life
thrusting the vaccination in her pocket
as if it was our last victory
forgotten that we used to make toys for kids
as well as weapons of mass destruction
and landed on the farthest planets
We have conquered the disease
it’s melting like a candle burning in a church
Utrecht’s cafes resume their lives
the sound of giggle of young people
the jokes, the music of plates, and glasses of beer kiss each other
Let’s celebrate a new life
let’s smile at a stranger passing by us
I need to restore my simple habits
sitting on the cinema seat
having coffee with friends
shaking hands and hugging
I want the policemen to edge up on people
making a remark: ‘Do not keep distance from each other’
I am longing for something other than the names of the medical companies
other than the vaccination book
other than the wars and the drowning
I am longing for the light of the sun penetrating a gloomy room

Terug naar het leven

We komen weer naar het leven
trekken angst uit als een zware jas
Anderhalf jaar
zwierf Ik langs de Oudegracht
alleen zonder gezichten en stemmen
de cafédeuren verborgen melancholie
het theater was in winterslaap als een ijsbeer
Voetstappen van mensen lekten als regenwater
de huid van de straten en stoepen droogde uit
geen parken meer
geen liedjes meer
geen bioscopen meer
Scholen en universiteiten werden leeggehaald
Als de tas van een gedemotiveerde student
de bedelaar op de hoek van de brug verdween
maar de straten, stoepen, verkeerslichten,
bruggen, grachten, bibliotheken, theaters en musea
bleven naast elkaar staan
Terwijl we afstand hielden
en de banden van verwantschap verbroken
komen we hier terug tot leven
Zoals de komst van de laatste verslagen soldaat uit de strijd
terug naar het clichématige leven dat we vroeger vervloekten
we kussen het voorhoofd van het leven
terwijl we de vaccinatie in haar zak steken
alsof het onze laatste overwinning is
vergetend dat we vroeger speelgoed voor kinderen maakten
evenals massavernietigingswapens
en landden op de verste planeten
We hebben de ziekte overwonnen
het smelt als een kaars die brandt in een kerk
Utrechtse cafés hervatten hun leven
het geluid van gegiechel van jonge mensen
de grappen, de muziek van borden en de glazen bier kussen elkaar
Laten we een nieuw leven vieren
laten we glimlachen naar een vreemdeling die voorbij loopt
Ik moet mijn eenvoudige gewoonten herstellen
zitten op de bioscoopstoel
koffie drinken met vrienden
handen schudden en knuffelen
Ik wil dat de politieagenten de mensen op scherp zetten
de opmerking maken: ‘Houd geen afstand van elkaar’
Ik verlang naar iets anders dan de namen van de medische bedrijven
anders dan het vaccinatieboekje
anders dan de oorlogen en verdrinking
Ik verlang naar het licht van de zon die een sombere kamer binnendringt