Beste bad

Een brief aan een zwembad naar aanleiding van locatievoorstelling We Zwemmen Nog

Wat doe je wanneer iets wat jou veel waard is, je dreigt te worden afgenomen? Kom je in verzet? Ga je op de barricade? En wie neem je met je mee?

Toen de gemeente Zwolle in 1991 het Openluchtbad in Zwolle dreigde te slopen, kwam een kleine groep bewoners in opstand. Hun bezetting van het bad heeft ervoor gezorgd dat het 30 jaar later, op initiatief van bewoners en vele vrijwilligers, nog steeds bestaat.
Theater De Makkers, Bart Jansen en Corinne Heyrman doken in dit prachtige verhaal en maakten We Zwemmen Nog: een locatievoorstelling over een gemeenschap die het verschil maakt, mede mogelijk gemaakt door alle geïnterviewde badgasten. Om de voorstelling in te leiden schreven de makers onderstaande brief aan het bad.

Beste bad,

Zoals je misschien wel weet, zijn we bezig met een theatervoorstelling. Over jou. En over wat er in al die jaren (sinds 1933, oude knar!) rondom jou is gebeurd.
Om iets na al die jaren weer op te duiken, moet je ver zwemmen. Sommige mensen wonen ver weg, bij sommigen zijn de herinneringen diep gezonken, voor de ene hebben die een scherp randje gekregen, voor de ander trek je best een hele dag uit. En zelfs dan heb je niet genoeg.
We kregen te maken met nostalgie, trots, miskenning, melancholie en verbetenheid. Alles wat erbij kan komen kijken als mensen zich belangeloos inzetten voor iets. En de mensen hebben zich nogal ingezet voor jou, er is de bezetting door buurtbewoners die 77 dagen duurde, toen je dreigde gesloten te worden door de gemeente. Je kwam in handen van een stichting, gedragen door vrijwilligers. Nog dagelijks zetten vrijwilligers zich in om voor jou te zorgen.
We luisterden naar alle stemmen die voor jou zorgen of gezorgd hebben, daardoor werd onze blik telkens weer verlegd. Als we dachten te weten hoe het in elkaar zat, kwam er weer iemand anders die ons op een andere kant wees. Hoe kan je samen voor iets gaan en daarbinnen anders denken?
Als een rups kroop de vraag naar boven wat onze eigen inzet eigenlijk is. Wat voegen wij toe? Is een theatervoorstelling maken ook een bijdrage? En wat doen we zelf eigenlijk, waar zetten wij ons voor in? Zouden wij onze tenten pakken en ergens 77 dagen verblijven om datgene te behouden? Zouden wij onze eigen planning opzij zetten voor een groter doel? Zouden we onze eigen visie kunnen verlaten om ons bij een groep aan te sluiten? Wat moet je eigenlijk loslaten om ergens voor te gaan?
Het collectieve geheugen is weg, zei een van de mensen die we interviewden, waardoor we nauwelijks ageren op de stijgende zeespiegel, het veranderende klimaat, naburige oorlogen, en andere grote maatschappelijke problemen. We noemen het wel, maar doen weinig. Beschouwen is moeilijk, als het grotere geheel zoek is.
Iedereen is hier badgast met niets meer dan badkleding aan. Dat is eenvoud, durf, je overgeven aan iets. Beste bad, we kunnen het nu wel toegeven: het heeft lang geduurd voordat we zijn gaan zwemmen. Belachelijk lang eigenlijk. Het was gek om ons plots tussen de zwemmers te begeven, onze kleding uit te doen, ons aan het water te geven. Als twee mopperende dames stapten we je badwater in, maar we zijn heel blij dat we het uiteindelijk toch hebben gedaan.
Vanaf 8 september vieren we jou en de inzet van alle mensen, tot dan werken wij en alle mensen die meewerken hard door,

De theatermakers.

—

Het prachtige Openluchtbad, een rijksmonument, vormt het decor voor We Zwemmen Nog. Een locatievoorstelling vol persoonlijke verhalen, groot en klein, over tegen de stroom in zwemmen, en met de stroom mee. Tijdens We Zwemmen Nog beweeg je je door een een mini-utopia vol verhalen, dans, muziek, sport en theater. De voorstelling speelt 8 t/m 17 september in en rondom het openluchtbad. Inloop is vanaf 20u00, aanvang voorstelling is 20u30. Koop nu je tickets!