Fragment uit VECHT
Graag stellen we je voor aan een van onze nieuwe makers!
In het ontwikkeltraject van Wintertuin krijgen schrijvers de ruimte om te experimenteren en een platform om elkaar te ontmoeten. Ze worden het gehele traject begeleid bij hun werk en gecoacht in de ontwikkeling van een zelfstandige beroepspraktijk. We stellen je graag voor aan Maxine Palit de Jongh, de nieuwste maker die Wintertuin rijk is. Lees hieronder een fragment uit Maxines toneelstuk VECHT, een monoloog naar aanleiding van het toeslagenschandaal die in september 2022 in première ging bij Likeminds. De tekst is te koop bij De Theaterboekhandel. Wil je meer weten over Maxine en het talentontwikkeltraject? Ga dan naar wintertuin.nl.
VECHT | SCÈNE 4
Er zijn een aantal maanden voorbijgegaan, aan Zafirah is te zien dat ze lang waren.
Zafirah is overal en nergens, terwijl ze op haar werk is.
ZAFIRAH
Zo snel mogelijk doe ik de juiste documenten op de post
Ik krijg geen antwoord
Wacht af
PATS, brief op de mat
AANMANING
Ik antwoord weer
PATS, brief op de mat
Niet ontvangen
Stuur de documenten nog eens, aangetekend
PATS, brief op de mat
Niet ontvangen
Ik ga langs vraag om een bevestiging
Ik
Ik ben op mijn werk
Ik kolf
Het zoemen maakt me opgefokt en kalm tegelijk
Ondertussen kijk ik naar het beeldscherm
In de handtekening van mijn mail zie ik staan
Zafirah El Ahmadi juridisch medewerker
Aanwezig op ma, di, do en vr
Mijn functie staat in dikgedrukte letters
Ik klik in mijn agenda, vandaag heb ik drie meetings
Twee met cliënten
Ik hoop dat ik ze vandaag kan helpen
Het is zo eenvoudig nog niet
De eerstvolgende meeting is met mijn chef
Daar maak ik me geen zorgen over
De telefoon op mijn bureau rinkelt
Ik neem niet op
Je broertje huilt
Ik wil hem wiegen
Hij zweeft haast gewichtloos door mijn kantoor
Steeds als ik hem bijna aanraak, deint hij verder weg
Er vliegen vogeltjes voorbij, gevouwen van blauwe enveloppen
Hij moet er om lachen
Ik heb hem nog nooit zo horen schateren
Jij zweeft naast hem, je ruikt naar amandel
Je jongleert met de vogels en reikt naar mij
Ik wil ook de lucht in, maar het lukt niet
Ik wil springen, iets houdt me aan de grond
Ketens, met leeuwen die de wacht houden
De leeuwen van het Koninkrijk der Nederlanden bijten in mijn voeten
Mijn achilles
Die enveloppen
Ze vliegen op me af
Prikken op me in
Hard, ik bloed
Een van de vogels heeft mijn linkeroogbal op zijn snavel geprikt
Ik zie je broertje niet meer
Ik hoor zachtjes je stem
Nisrine! Kom naar mama! Nisrine!
Nisrine!
BSO belt
Een chagrijnige stem vertelt me dat ik echt een setje kleding mee moet geven
Er ontsnapt een kleine ‘ja zal het niet meer vergeten’
Ik houd er niet van achter de feiten aan te lopen
Ik haal jou en Snork op
Er zit nog groene verf rond jouw ogen
Het is niet de bedoeling dat de kinderen met verf gooien
Leert u haar dat dat mag? Hier hebben we wél regels
Ik weet niet wat ik moet zeggen behalve:
‘Het zal niet meer gebeuren’
Ik wil snel weg
Je treuzelt en ik snauw dat je op moet schieten
Je kijkt me met grote ogen aan
‘Schiet nou op Nisrine ik heb het helemaal gehad vandaag
Je moet eens normaal doen’
Ik verafschuw ouders die dat tegen hun kinderen zeggen
Toen ik nog geen moeder was dacht ik altijd:
Weet een kind wat normaal doen betekent?
Mirza begint ook te huilen
‘Je mag niet met verf gooien
Je moet naar de juf luisteren en je aan de regels houden
Als je je niet aan de regels houdt, gaat het mis, hoor je me?’
Je tranen laten het appeltjesgroen vervagen
Je schudt je van me los en loopt jammerend het plein af
‘Hier blijven!’
Bij het hek stop je en laat je op de grond vallen
Dan zie ik het weer
Jij wilt plezier maken
Terwijl Mirza huilt
Zwaai jij naar ons om hem op te vrolijken
Het helpt niet, maar je doet zo je best
Eigenlijk wil ik ook huilen
Dit is al de zoveelste maand dat ik
Incasso’s terug heb moeten boeken
De spaarrekening is bijna leeg
En ik
Weet
Nog steeds niets
Mijn ogen zijn zwaar
Mijn handen glijden van het stuur
Ik schrik van het getoeter
Shit, rood
PATS
Brief op de mat
BOETE
Je moet boeten Zafirah, boeten
Je moet opletten, wakker blijven
SCHERP
De getallen slaan me in mijn gezicht
Ik
Weet
Niet hoe ik
Ik ben bang dat ik Mirza vergiftig
Dat mijn melk niet meer goed is
Dat ik niet meer goed ben
Ik heb het idee dat hij niet groeit