Mogelijke eigenschappen

Met animaties van Ashley den Teuling en Sanne Verhaaf van AKV|St.Joost

Vrijdagavond 23 november was de Avond van de Grote Beloftes. Deze keer betraden literaire makers uit zowel binnen- als buitenland het podium: Nikki Dekker en Corinne Heyrman onthulden hun gloednieuwe chapbooks en zes opkomende schrijvers en vertalers uit Europa presenteerden in het kader van Connecting Emerging Literary Artists (CELA) zichzelf en hun werk in verschillende unieke performances. Vier studenten AKV van St. Joost maakten speciaal voor de gelegenheid animaties bij Corinne Heyrmans Mogelijke eigenschappen en Nikki Dekkers een voorwerp dat nog leeft. Ook de filmjes bij Nikki Dekkers chapbook zien? Klik door.

Mogelijke eigenschappen

Animatie door AKV St. Joost student Ashley den Teuling (Cluster 5)

Ik ben begonnen in de baarmoeder van een vrouw. Er ging geen seks aan mij vooraf. Ik ontstond in de baarmoederhals, waar een naald een zaadcel van een onbekende aan een eicel van de vrouw voorstelde. Daar ben ik begonnen. De vrouw is toen begonnen met mijn moeder te zijn. Iemand is toen begonnen mijn vader te zijn.

°

In de ruimte tussen mijn hoofdhuid en mijn schedel heb ik mijn twijfels gestoken. Met mijn vingertoppen op mijn kruin voel ik ze zitten. Vezelig, met evenveel knopen als mijn haren hebben.
In mijn buik zit een knoop. Twee doorzichtige touwen zijn aan mijn navel vastgemaakt. Eén loopt naar mijn moeder en één ver weg naar een onbekende plek. De knoop trekt een beetje. Hij is als een navel: het is op zich een vreemd object, maar dat valt pas op als je erop let.

Uit: Mogelijke eigenschappen door Corinne Heyrman.

Ashley den Teuling bracht haar illustraties o.a. tot leven in 3D-ruimtes, waar je als kijker doorheen kunt wandelen. Op die manier is het makkelijker je te verplaatsen in personages waar je je eerst niet mee identificeerde. Ashley maakt onderdeel uit van Cluster 5, een studio bestaande uit 5 jonge en zeer uiteenlopende illustratoren en animatoren.

Animatie door AKV St. Joost student Sanne Verhaaf (Cluster 5)

De dokter komt de wachtruimte binnen. Ik krijg een stevige handdruk. We gaan met de lift naar boven naar het keukentje van de afdeling gynaecologie. Het keukentje is wit en ruikt naar ontsmettingsmiddel. Hij was de eerste dokter in Europa die kunstmatige inseminatie toepaste. In Le Monde werd hij destijds ‘verkrachter van het ei’ genoemd. Hij moet er nog om lachen. De man is oud en netjes gekleed in een hemd en een stijlvolle broek. Hij draagt een knalgele bril. Wanneer hij opstaat om koffie te halen, botst hij bijna tegen de deur. We doen beide alsof we het niet gemerkt hebben. Hij is eigenlijk met pensioen, vertelt hij.
‘Maar thuis word ik gek,’ zegt hij en hij zet twee kopjes koffie neer.
Ik wil van hem weten of de documenten van de spermadonoren bewaard blijven.
‘De anonieme donorbanken weten wie het is, maar maken de belofte om het niet te delen,’ zegt hij. ‘Ze mogen alleen iets delen als er zich een probleem van medische aard voordoet bij het donorkind. Bij een erfelijke ziekte dus.’
Ik vraag of hij vindt dat donorkinderen hun genetische afstamming moeten kennen.
‘Ik vind dat men moet balanceren tussen wat de donoren willen, de ouders willen en de kinderen willen. Dat is in elke situatie anders en gebeurt altijd in overleg.’ Wanneer hij zijn lepeltje optilt trillen zijn handen zo erg dat hij het weer neerlegt. Het is alsof zijn lichaam niet meer doet waar zijn hoofd makkelijk bij kan.
‘Donorkinderen gaan ervan uit dat het zoeken naar hun spermadonor oplossingen biedt. Maar ook daar moeten goede afspraken in gemaakt worden,’ zegt hij. Hij zag al vele zoektochten naar genetische banden mislukken.
‘Als wetenschapper vind ik dat donorkinderen vaak te emotioneel reageren, als mens begrijp ik het wel.’
Een vrouw kiest op een fenotypekaart van wat voor type man ze het sperma wil. Mijn moeder koos het fenotype dat het meest op haar leek. Dat leek haar het meest efficiënt. Typisch iets voor haar.
‘Door een tekort aan Belgische donoren, wordt de voorraad aangevuld uit twee Deense spermabanken,’ zegt de dokter. Ik ben zelf erg bleek en mijn moeder niet, denk ik meteen. Hij gaat door met informatie geven.
‘Het zaad van een donor mag slechts aan zes verschillende moeders gegeven worden, om incestueuze zaken tussen bloedverwanten te voorkomen,’ zegt hij.
Ik vraag wat waarheid voor hem is. Hij denkt lang na.
‘De definitie van waarheid is de verwoording van de begrepen evidentie,’ zegt hij. ‘Vele patiënten zeggen ‘mijn’ huis, ‘mijn’ sperma, ‘mijn’ kind. Je huis is je huis niet, je geeft het uiteindelijk toch af. Ook een kind heb je maar gekregen voor een bepaalde periode.’ Ik bewonder de oude man met zijn trillende handen en heldere ogen. Ik sta op en bedank hem.
‘Waarheid is een oefening in nederigheid,’ zegt hij bij de deur, ‘het is communiceren.’

Uit: Mogelijke eigenschappen door Corinne Heyrman.

Sanne Verhaaf staat vooral bekend om haar eigenzinnige personages en felle kleuren. Het dagelijks leven is een van haar grootste inspiratiebronnen. Ze vertelt graag kleine verhaaltjes met illustraties en animaties. Sanne maakt onderdeel uit van Cluster 5.