Literatuur als UitkijkPOST | Ramy El-Dardiry & Fiona Jutjenhuis

illustratie door Fiona Lutjenhuis | verhaal door Ramy El-Dardiry

Zwemmen

Halverwege de nacht stopte de pick-up. Dewi herkende de plek. Ik zag enkel duisternissen, contouren van palmbomen op een donkere lucht, de weg die als zwarte streep oploste in onmetelijk oerwoud. Mijn Indonesische vrienden zongen.
Ze hadden weken over niets anders gepraat dan deze trip, deze nacht: hun cadeau, dat de laatste, mooiste herinnering aan mijn stagetijd moest worden. Slapen aan zee.
‘Ik slaap hier.’ Andy claimde een plaats naast Dewi, in de open hut dicht bij het water, ietsjes verwijderd van de andere hutten. Ik denk dat mijn laatste nacht voor hem een opluchting was. Bijna verlost van de buitenlander die zijn liefde kapen kon. Hij had geen ongelijk. Ik was jong, hongerig naar avontuur en Dewi was mooi – blauwzwart lang haar, grote ronde ogen en een huid zo glad, zo zuiver. Ik legde mijn deken in de hut bij de andere jongens. Strijd wilde ik die nacht niet voeren.
Meisjes met hoofddoek dronken koude jasmijnthee, de anderen – christenen, vrije moslims – bier. Dewi en Andy tapten wijn uit een kartonnen pak. We rookten. Kruidnagelsigaretten. Een haal en – kret, kret, kret – een zoete smaak op de lippen. Met elke teug van thee, bier of wijn veroverden Indonesisch zinnen op het Engels. Mijn vrienden lachten luid en ik luisterde naar golven die ik niet zag, naar knisperende sigaretten die flikkerden in het donker – kret, kret, kret – en mijn ogen vielen dicht, telkens langer.
‘Word wakker, word wakker, de nacht is jong,’ zei Dewi en ze schudde mijn schouders.
‘Kokosnoot?’ In zijn linkerhand hield Andy een jonge kokosnoot omhoog, in zijn rechterhand een groot mes. Misschien een bezielde dolk, een kris. Oh, die grijns, die overwinnaarsblik in de gloed van het kampvuur. En ik mompelde ‘ja, ja’. De groep joelde en Andy sloeg met lange halen de schil van de noot. Theater, en wij waren gewillig publiek, we klapten, Dewi moedigde aan. En nog één, en nog één. Toegift op toegift. Jonge kokosnoten, zacht vlees, veel water. We dansten – Dewi en Andy in het midden, de rest eromheen. Zij vertrokken naar hun hut. Ik dronk laatste druppels kameraadschap.

‘Word wakker, word wakker!’ roept Dewi, een angst in haar stem, ze geeft me klappen op de wang. Daglicht. Ze wijst, in badpak, naar zee waar armen worstelen.
Andy is zwaar, overal stromingen. Hij trekt me naar beneden, de golven in, ik duw hem naar boven, naar lucht. En ik schreeuw ‘Zwem met de stroom mee!’ en hij ‘Hoe, hoe?’ Een hoge golf. Een trap. Ik verlies zijn arm, zijn hand, zijn lichaam. Een paar meter, een oneindigheid.
Ik ploeter de branding uit en laat me vallen op het zand. Dewi in tranen, ‘Ik wist het niet, ik dacht dat-ie kon zwemmen’. Onbekende Indonesiërs schreeuwen, tegen mij, tegen haar. Ze wijzen naar borden langs de weg. Borden die ’s nachts onzichtbaar zijn. Hun sigaretten slap tussen hun vingers, geen kret, kret, kret.
De zee knettert voor mijn ogen. Dat gezicht vol vuurgloed, dat mes, die hulpeloze armen. De nacht die dag werd.

Ramy El-Dardiry is onderzoeker en schrijver. Na een promotie in de natuurkunde en een periode in het bedrijfsleven, werkt hij nu als wetenschappelijk medewerker op het Centraal Planbureau. Daarnaast schrijft hij verhalen. Zijn werk verscheen onder andere in NRC, Kluger Hans en Liter. In 2020 ontving hij de El Hizjra Literatuurprijs voor zijn verhaal ‘Van smetten vrij’. (Foto door Laila Oujamaa.)

Fiona Lutjenhuis | @fionalutjenhuis werkt sinds 2014 als graphic novelist en kunstenaar. Vanaf 2016 is zij zelf graphic novels gaan maken en uitgeven. De graphic novels gaan over bovennatuurlijke onderwerpen waarbij er een mengeling tussen realiteit en science fiction ontstaat. In de graphic novel The Golden Hour probeert Lutjenhuis ook de reis na de dood visueel te maken. Het verhaal is onder andere gebaseerd op de religieuze ideeën vanuit haar opvoeding. (Foto door Masha Bakker.) 

Losbladige Notulen | Literatuur als uitkijkPOST!

De Losbladige Notulen is een papieren uitgave van online literair platform Notulen van het Onzichtbare, die we bij bijzondere gelegenheden samenstellen. Hiermee creëert De Nieuwe Oost | Wintertuin een extra podium voor schrijf- en illustreertalent.
Speciaal voor het Wintertuinfestival ontwierp Fiona Lutjenhuis kunstkaarten bij vier teksten van opkomende makers. Juicy IJsselmuiden, Jozien Wijkhuijs, Thom Wijenberg en Ramy El-Dardiry schreven nieuw werk met het festivalthema ‘fictie als gids’ als uitgangspunt. Benieuwd naar de rest van de teksten en illustraties, de Losbladige Notulen zijn te koop als onderdeel van een festivalpakket, los in de webshop en op 18 april 2022 tijdens het Wintertuinfestival in Doornroosje. Er zijn slechts 100 exemplaren gedrukt, dus wees er snel bij!