Contactvrees

Drie Creative Writing studenten schreven onder begeleiding van docent en schrijver Willem Claassen een column, de komende weken lees je ze hier.

Schrijfdocent Willem Claassen gaf een cursus Columns schrijven aan een groep tweedejaars van Creative Writing ArtEZ. Enkele van hen zonden hun werk in naar Notulen van het Onzichtbare. Hier lees je hun teksten over ontlezing, het ‘jaliefgevoel’ en contactvrees.

Contactvrees

Ik maak normaliter geen gebruik van de zelfscankassa. Maar ik heb nog maar een kwartier om mijn trein te halen, dus nu wel. Ik scan de drie B’s: bananen, bier, brood. Per ongeluk klik ik op Vraag om hulp. Linksonder op het scherm. Het geüniformeerde meisje dat al aan de andere kant van de zelfscankassa stond kijkt me aan, ik verontschuldig me: ‘Het was per ongeluk!’ –  betaal. Uit protest tegen de opmars der zelfscankassa’s ‘vergeet’ ik altijd één ding te scannen. Dit keer een avocado.

In de trein probeer ik het nut van dat knopje te bedenken. Er staat immers altijd een medewerker in de buurt. Tussenstand van de automatisering: 6 kassa’s per 1 kassaloze kassière. Het doet me denken aan sommige vrienden die sinds een aantal jaar niet meer aanbellen maar een appje sturen: ‘Ik sta voor de deur.’ – Ik heb dit nooit begrepen.
Dat de zelfscankassa persoonlijk contact in de weg staat vind ik betreurenswaardig. Ik kan mij niet voorstellen dat die gewonnen twee minuten iets toevoegen. Bovendien is het gewoonweg belachelijk dat een mens een knopje nodig heeft in plaats van om te kijken en oogcontact te maken met een ander mens.

Ook de conducteur krijgt maar weinig aandacht van passagiers meer, deze zijn veelal opgeslokt door een telefoonscherm. Zou hij al zijn opties al aan het afwegen zijn met betrekking tot een uit sociale nood geboren verlangen naar een carrièreswitch?
Ik vraag mij af waar alle andere kassamedewerkers heen zijn gegaan. Daarna hoeveel mensen er uit protest zwart zullen rijden in treinen zonder conducteurs, en of dit opweegt tegen de winst uit hun ontslagen. Hooguit blijven er een paar over om te overzien of niemand over de poortjes springt. Tussenstand van de automatisering: 132 poortjes per 1 conducteur.
Laten we hopen dat alle kassamedewerkers niet massaal hun rug naar de deurbel gekeerd hebben en nu append de conducteur niet aan durven kijken.