De tijd is een landkaart geworden

Een gedicht geïnspireerd op de Nijmeegse Gedichtennacht 31-1

De tijd is een landkaart geworden

en maanden later vragen we ons af
wie van ons de vluchtende ratten
wie van ons het zinkende schip

er weerspiegelt een boom in de weerspiegeling van een boom
waar is de white cube die ons is beloofd? er zijn vlekken
op de muren van het museum verschenen

je begroef je hoofd in mijn schouders, tussen mijn tanden
waar je hoofd heerlijk zalig goed en zacht
heerlijk zalig zoet in paste

soms schrik ik als ik inadem
geen uitgemergelde lichamen,
dichters moet je kunnen slaan
uit onderzoek is gebleken dat:

we zoeken ergens, niet een iets

ik heb je uitgezwaaid en toen je de straat over was gestoken
begon ik geluid te maken

ze hebben ons verteld dat we niet om mogen kijken,
maar alsjeblieft, kijk om

als de horizon een plek kan zijn,
dan ook de tijd een landkaart,
vanavond een verdwijnpunt

ergens         een druppel in je nek
ergens         een fiets aan je hand

ergens iets dat niet durft te eindigen

—

Nijmeegse Gedichtennacht | 31-1
Op Ruwe Planken, Onbederf’lijk Vers en De Nieuwe Oost | Wintertuin presenteerden de beste dichters en muzikanten van deze melkweg. Voor de gelegenheid diende de galerij van Museum Het Valkhof als ruimteschip extraordinaire. Er waren voordrachten van ruimtecowboys Charlotte Van den Broeck en Dean Bowen. Intergalactisch ambassadeur voor de stad Nijmegen Wout Waanders bracht planeten nader tot elkaar met zijn poëzie. Space invaders Lisa Weeda, NESS en BrotherTill, verkenden met het muzikaal-poëtische Opgepoetst de planeet aarde en het zieke universum in hun hoofd. Ruimtekadetten Demi Baltus en Luuk Wojcik bestormden de galerij met nieuw werk.