de kunst van liefhebben

1. ze zei het me voor het eerst onder het romantische licht van een straatlantaarn. het was twee uur ’s nachts en we treuzelden om naar huis te gaan. we waren op een feest geweest, het eerste feest waar ze me officieel als haar vriendin mee naartoe had genomen. ‘ik hou van je,’ zei ze die nacht. ik had het haar eerst willen zeggen; ik voelde het al een tijdje, maar ik was bang om de enige te zijn. ik had op internet gelezen dat mensen dit gemiddeld na twee maanden samen zijn tegen de ander zeggen. ik vroeg me af of zij ook op de kalender had gekeken.

2. een keer daarna fluisterde ik in haar oor dat ik van haar hield. wij zaten op de bank, haar ouders waren nog in de keuken. we gingen zo dadelijk een film kijken, als gezin. het was lang geleden dat ik iets als gezin had gedaan. ‘ik ook van jou!’ riep ze hardop. haar moeder keek op vanuit de keuken en glimlachte. ik wendde mijn blik af.

3. het is nacht, het is donker, ik lig in bed, en ik hoor dat iemand zegt: ‘ik hou van je. je hoeft het niet te geloven, maar ik hou van je en morgen zeg ik het weer.’

4. internet zegt me dat het strand een plek is waar veel aanzoeken plaatsvinden en waar mensen elkaar het ja-woord geven. ik was daar met mijn vriendin, we aten een broodje kroket. ze zei: ‘er zit nog mosterd bij je mond.’ ik zei: ‘ja.’

5. ze belde me eens op toen ik al in bed lag, omdat haar iets dwars zat: ze was bang dat ik haar niet leuk genoeg vond. ik had die avond paprika’s meegenomen uit mijn eigen moestuin en zij had gekookt. ze wilde horen dat ik van haar hield en ik zei dat ik haar lievelingsboek aan het lezen was, ik had het bij de bibliotheek geleend. ze zei ‘oké’ en hing daarna op. ik haalde de foto van ons die onder mijn kussen lag tevoorschijn en viel met die foto op mijn buik gedrukt in slaap.

6. we zaten in het café toen ze het uitmaakte. ‘we passen niet bij elkaar, maar ik hou wel van je.’ ze hoopte dat de dag waarop ik ook van mezelf ga houden snel komt. ze zei dat ze dan blij voor me is en met me mee juicht, waar ter wereld ze ook is. ik denk dat ze meer van mij zou houden wanneer ik dat zelf ook doe, omdat zelfverzekerdheid aantrekkelijk is. ik wou dat ik dat eerder had geweten.

7. het is nacht, het is donker, ik lig in bed, en iemand zegt: ‘ik hou van je, ik hou van je, je doet het goed, je bent een mooi mens, er wordt van je gehouden.’ de stem klinkt bezeten, ze ratelt als een voortdenderende trein en lepelt zinnen op die in een zelfhulpboek hadden kunnen staan.

8. ik denk aan de laatste keer dat we seks hadden. vlak nadat ze was klaargekomen fluisterde ze dat ze van me hield. internet zegt dat de woorden die dan gezegd worden extra lading hebben en altijd oprecht zijn. ik deed alsof ik sliep.

9. ik zat bij mijn vader in de auto. hij pakte mijn hand vast toen we stilstonden voor het stoplicht. hij deed zijn mond open. hij zei niets. het licht werd groen en hij trok zijn hand terug om te schakelen. toen hij me thuis had afgezet, zei hij: ‘kom je gauw weer langs?’ ik knikte.

10. de laatste keer dat ze me schreef, schreef ze: ‘ik houdt van je’, met dt. toen had ik het moeten weten: iemand die niet precies is, past niet bij me. ik wees haar erop, twee maanden na de breuk. ze moest lachen en zei: ‘met spelfouten is het ongefilterd, dan komt het recht uit mijn hart.’

11. ik bleef bij iemand slapen, zijn Feyenoordshirt diende als mijn pyjama. hij zei: ‘het staat je voor geen meter.’ ik zei: ‘dat zou ik ook zeggen als ik wilde dat de kleren uitgaan.’ ik had er liever goed uit gezien, maar hij bedoelde: ik vind je leuk, hoe dan ook.

12. na vier weken daten belde hij me op. we hadden een goede tijd gehad samen. het was voor hem een proefabonnement op mij als tijdschrift, en hij koos niet voor verlenging. ‘maar ik hield wel van je,’ zei hij. hij heeft het alleen in de verleden tijd gezegd.

13. haar moeder bedankte me nog toen ik haar laatst tegenkwam in de supermarkt. ze zei dat ik altijd zo lief ben geweest voor de familie. ‘ik weet nog goed dat jij de trui die oma had gebreid had aangetrokken met Kerst.’ de trui was spuuglelijk en alle losse draadjes jeukten, maar de constante glimlach van haar oma was het me waard.

14. ‘ik ga jullie straks om beurten slaan met de ballon. alvast sorry, het hoort gewoon bij mijn rol, ik hou wel van jullie, hoor!’ het was iemand van theaterles die dit lachend tegen de groep zei. ze probeerde iedereen met een andere emotie te slaan. mij tikte ze zachtjes met de ballon op het voorhoofd, alsof ze aanvoelde dat ik week was als een koekje dat net in de thee is gedoopt. het was het liefste wat iemand die dag voor me had gedaan.

15. ik werd laatst gemist en wel door de postbezorger. hij deed een briefje door de brievenbus omdat ik niet thuis was. ‘’we hebben je gemist’’ stond erop. ik vond het lief dat hij over een ‘wij’ sprak, alsof meerdere mensen op me wachtten. ik heb het kaartje boven mijn bed gehangen.

16. toen ik haar huissleutel teruggaf, wees ze me erop dat ik te veel aan anderen denk. ze had het over de trui van haar oma, en de keer dat ik het geld waarmee we ijsjes zouden halen aan een dakloze gaf. ze bracht het als verwijt. ‘we zijn inderdaad anders’, zei ik toen, en ik gaf de sleutel terug. ik had er een strik omheen gedaan, donkergroen, haar lievelingskleur.

17. op een dag groeit er een kind in mij en dan zal ik het zeggen. ik visualiseer alvast een knoop, een druif, een avocado in mijn buik die dat wil horen. ik zeg het hardop, omdat woorden als bruggen verbindingen kunnen bouwen tussen mensen, tussen mij en anderen. voor mijn kind wil ik het proberen. ik meen het wanneer ik zeg: ‘ik hou van je.’ mijn buik zegt niets terug.

18. ik vroeg ChatGPT iets liefs tegen me te zeggen. de robot schreef dat ik het waard ben om van te houden. ik druk op hardop voorlezen.

—
Deze tekst is ons toegestuurd als kopij. Wil jij ook werk insturen? Stuur je tekst of idee naar nvho@wintertuin.nl, samen met een motivatie van een paar regels. Binnen zes weken ontvang je van ons een reactie.