Je zal mijn ouders nooit ontmoeten

Tijdens de industriedag van festival Nieuwe Types op vrijdag 28 oktober wordt de winnaar van de Afstudeerprijs 2022 bekendgemaakt. Hier lees je de komende weken fragmenten uit de eindwerken van de zes genomineerde afstudeerders: Mila Haak (Writing for Performance, HKU), Wietse Leenders (Creative writing, ArtEZ), Tine Tabak (Writing for Performance, HKU), Mona Thijs (Woordkunst, Koninklijk Conservatorium Antwerpen), Ceren Uzuner (Creative Writing, ArtEZ) en Ilse van der Velde (Creative Writing, ArtEZ). 

Je zal mijn ouders nooit ontmoeten | Ceren Uzuner

‘Misschien kan ik hierheen verhuizen en een baan vinden bij een redactie, ergens,’ zei ik.
Nesrin schoot in de lach.
‘Stop met lachen, ik ben bloedserieus.’
‘Ze zouden je verafschuwen hier,’ zei Nesrin. ‘Je spreekt vier talen, meid.’
‘Dus ik zou geen vrienden maken.’
‘Mijn voorspelling is: je wordt in drie maanden – misschien zes – overste,’ zei ze.
Ze nam een laatste trek van de joint en drukte hem uit.
‘En daarna,’ ging ze verder, terwijl ze de rook uitblies. ‘Daarna heeft iedereen de pik op je. Niemand gaat je uit kunnen staan. Gewoon uit jaloezie. Ze zullen zeggen: kijk haar nou. Komt even binnenwandelen uit Europa en verdient nu meer dan wij.’
Ze keek op haar telefoon.
‘Ik moet morgen werken,’ zei ze. ‘Kom, we gaan naar bed.’
Nesrin strekte zich uit, trok een moeilijk gezicht.
‘Alles oké?’
‘Last van mijn rug,’ zei ze.
‘Ik masseer je wel,’ zei ik.
Nesrin liep naar haar slaapkamer. Ik volgde haar.
‘Wil je een shirt?’ vroeg ze.
‘Nee, ik slaap zonder,’
Ik trok mijn shirt uit en bekeek mijn torso in de spiegel. Nesrin wierp zich op bed en begon driftig te tikken op haar telefoon. Ik hoorde haar nagels op het touchscreen.
‘Hoer,’ zei ze. ‘Je hebt echt een mooie buik.’
Ze gooide haar telefoon op het kussen naast haar.
‘Kom ‘s voor me staan,’ zei ze. ‘Maar draai eerst de deur op slot.’
Ik draaide de sleutel om, zachtjes, zodat mijn tante in de woonkamer naast ons het niet zou horen en liep naar Nesrin toe. Ze ging op haar knieën zitten en legde haar handen op mijn borsten, kneep er zacht in en drukte ze tegen elkaar aan.
‘Jeetje, jeetje,’ zei ze, terwijl ze mijn voorgevel woog.
‘Wat vindt Puck van je borsten?’
‘Sappige tieten,’ zei Puck eens.
‘Ja, barse bongo’s,’ zei ik.
Nesrin haalde de rug van haar wijsvinger over mijn buiksnor heen.
‘Ik vind dit stuk heel sexy altijd,’ zei ze. ‘Vooral bij mannen.’
‘Ga liggen,’ zei ik. ‘Ik heb beloofd je te masseren.’
Nesrin trok haar hemd over haar hoofd en ging op haar buik liggen. Ze klemde een kussen tussen haar armen. Ik sloeg mijn been over haar middel. Onze billen raakten elkaar een beetje. Ze had haar bh nog aan. Ik pakte de sluiting tussen wijsvinger en duim, drukte de twee stukken naar elkaar toe en liet ze uit elkaar schieten. Buiten tjirpten krekels.
‘Dat heb je vaker gedaan,’ zei Nesrin.
Ik liet een paar druppels olie op haar rug vallen en smeerde het uit. Haar huid bewoog mee met mijn vingertoppen als brooddeeg dat samenkwam.
‘Er is een jongen waar ik van hou,’
‘Oh?’
‘Niks serieus. Hij wil geen relatie,’ zei ze. ‘Ik hou wel heel veel van hem.’
‘Ik heb een vriendin,’
‘Hoe lang is ze?’ vroeg Nesrin.
‘1,73 – geloof ik?’
‘Maşallah, hier tikken de mannen dat amper aan.’ zei ze. ‘Hou je van haar?’
Ik legde mijn handen op Nesrins schouders en drukte haar even het matras in, plofte daarna naast haar neer.
‘Dat was een korte massage,’ zei ze.
Nesrin pakte mijn pols vast en tilde hem naar haar rug.
‘Zou je me zo zachtjes willen aanraken?’ vroeg ze. ‘Zoals je bij een geliefde zou doen, weetjewel?’
Ze deed haar ogen dicht. Ik liet mijn nagels over haar huid glijden, traceerde de spieren rondom haar schouderblad. Nesrin kreeg kippenvel en sperde haar ogen open.
‘M’n nekharen zijn overeind gaan staan, hè?’
‘Ja,’ zei ik.
‘Was ik maar lesbisch,’ zei ze. ‘Geen mannen, geen gezeik, geen kinderen hoeven baren. Gewoon met mijn vrouw en kat in een huis. Het ideale leven.’
De hendel van de deur bewoog omlaag en stokte.
‘Nesrin?’ zei mijn tante.
‘Ga onder de deken liggen,’ fluisterde Nesrin. ‘Wacht even, mam.’
Nesrin trok een shirt over haar hoofd en liep naar de deur. Ik hoorde haar de sleutel omdraaien.
‘Waarom zit deze deur op sl-,’
‘Ssshhh,’ zei Nesrin.
‘Waarom zit de deur op slot?’ fluisterde mijn tante. ‘Slaapt ze al?’
‘Ja,’ fluisterde Nesrin.
‘Wat was je aan het doen?’ vroeg mijn tante.
‘Ik heb een ingegroeide haar naast mijn schaamlip,’ zei Nesrin.
‘Nog steeds?’ zei mijn tante.
‘Ja, nog steeds,’ zei Nesrin. ‘Ik wilde niet dat je zomaar binnen zou vallen.’
‘Ik ga naar bed,’ zei mijn tante. ‘Maak het niet te laat, je hebt morgen weer avonddienst,’
‘Ik ben tweeëndertig, mam,’ zei Nesrin. ‘Ik ben op de hoogte van mijn werkrooster. Bedankt.’

—
Voor de achtste keer op rij reikt Wintertuin de Afstudeerprijs uit aan de student met het beste afstudeerproject. Met deze prijs geeft de organisatie aandacht aan een nieuwe lichting schrijvers en makers. Studenten van de schrijfopleidingen van Gerrit Rietveld Academie, Koninklijk Conservatorium Antwerpen, Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en ArtEZ University of the Arts konden tot 14 juli hun werk insturen.