Nijmeegse Gedichtennacht 2/4
Bereid je voor op een avond vol woordkunst die uit je tenen komt, vlinders in je buik laat verschijnen en knopen in je maag geeft, want de Nijmeegse Gedichtennacht draagt dit jaar de ondertitel ‘Onderbuik no guts – no poetry’! In de dagen voorafgaand aan de Gedichtennacht delen we op de Notulen werk van de makers die op 31 januari zullen optreden. Hier de poëzie van Tine Tabak.
Lied voor het beest in de buik
Ik heb een kamer onder m’n middenrif speciaal voor feestjes.
Het is er meestal leeg en uitgestrekt als een woestijnlandschap.
Na elk feest zakken de muzikanten en dansers weg in het zand.
Glooiend leeg land rust onder m’n middenrif alsof er niets gebeurd is.
Ik houd van de meedogenloze hitte hier. En van de stilte.
In een woestijn zonder feestje is stilte zo vanzelfsprekend als zuurstof.
Wanneer het stil en leeg is, denk ik na.
Ik denk mezelf in cirkels, rond en rond en rond –
tot de dorst komt.
Ik heb mezelf vast gedacht, bang gedacht.
M’n tong is ruw als van een rund.
Ik heb een kamer onder m’n middenrif.
Ik dans, ik dans, ik kijk hoe het zand vuurrood wordt door de zakkende zon.
De nacht komt.
De nacht! Ik open mijn ogen.
De woestijn verdwijnt.
Ik ben alleen.
Hier: de koude werkelijkheid van een huis. Driehoog. De achterkamer.
Vorige week werd ik door de bliksem getroffen.
Hier: tussen mijn wenkbrauwen.
Ik hing uit mijn raam om naar de stad te kijken.
Toen gebeurde het –
bliksemslag, midden in de nacht.
Sindsdien kan ik niet slapen.
Er groeit iets in mij.
Ik weet niet waarom ik het weet, maar ik moet moedig zijn.
Ik sla mijn nagels in de vloer als een beest.
(Wapenloze mensenklauwen voor waardeloos verzet.)
Woestijn.
Leeg. Bloedheet.
De zon zakt.
Ik stamp, stamp, het zand onder mijn voeten moet weten dat de avond valt.
Ik dans en uit het zand zie ik een hand opkomen.
Het is een slanke hand met lange vingers die kronkelen als wormen.
De zon zakt, rood wordt roze en roze wordt paars en in dat paarse licht zie ik een voet het zand
uitkomen en nog één en nog één en nog één.
Vier voeten dansen zich een weg naar de oppervlakte.
Blijven dansen! Blijven dansen!
Ik ren naar de hand met de worm-vingers, ga met m’n buik op het zand liggen, verstrengel m’n
vingers om de glibberige hand en zet me schrap.
De nacht.
Opnieuw de nacht.
Opnieuw gekmakend wakker. Driehoog achter.
Ik durf niet meer naar het raam om naar de stad te kijken.
Ik ben bang voor de bliksem, blijf liggen, staar naar het plafond.
Door het licht van de buurflat krijgen de muren de structuur van strak over bot gespannen huid.
Ik kom los van de grond.
Ik zweef door de lucht als een popster die van haar podium gesprongen is en nu gedragen wordt
door haar publiek. Dansen, dansen, blijven dansen.
Alles in hetzelfde ritme.
Er komt een hele stad tot leven.
De stad rijst op uit de woestijn, net als haar mensen: woest en wild.
Ik zie hoe ze verandert, de stad verandert in een kladblok. Ze wordt verscheurd door
geschreeuw, beklad met stemmen zonder klank, letters vol lucht, een pantser van taal ha ha ha
een leger vol grappen banjert door de straat, laat zijn sporen na – ha.
Uit het stof komt een vrouw, ze hoest haar longen stuk en zingt
………………………………………………………………….zingt
………………………………………………………………….zingt
–
Nijmeegse Gedichtennacht
In 2025 vertrekt de Nijmeegse Gedichtennacht vanuit ‘‘Onderbuik no guts – no poetry’. Samen met poëziegeschenkschrijver Charlotte van den Broeck, dichter en theatermaker Tine Tabak, dichter Sanne Lolkema, dichter en spoken word artiest Mahat Arab, stadsdichter, en rapper en spoken word-artiest Simon Mamahit verkennen we alle plekjes van de onderbuik door middel van taal, performance en muziek. Muziekduo SERVICE verzorgt de avond van een atmosferisch, melancholisch muzikaal randje. Bestel hier tickets! De Gedichtennacht wordt georganiseerd door Op Ruwe Planken, Studievereniging voor Neerlandici, Poëziecentrum Nederland en Wintertuin. Deze editie is mede mogelijk gemaakt door Lira Fonds.
Locatie: Het Festivalhuis, Mariënburg 75, Nijmegen
Datum: vrijdag 31 januari
Deur open: 20u30
Aanvang: 21u00
Toegangsprijs: 7,50 euro