stemmen uit een tombe

Sanne Lolkema  - 13 mei 2024

 

we hebben vier kansen om sorry te zeggen vandaag

i. voor het eten

ontdek vele vormen van het tropische zaad
waarom het groen blijft
proef de troostende smaak
aards en licht

het is niet nodig om in te vriezen want haat is goed houdbaar
in het warme en vochtige klimaat
binnenskamers

wordt in de nederlandse keuken traditioneel gebruikt bij gekookte sperziebonen, bloemkool,
asperges of uitbuiting
smaakt beter als het voor bereiding afgeperst is, gebrandmerkt
of gewoon zwart blijft

te veel gebruik leidt tot hallucinatie
meer dan 15 gram voor spelen met een leven
en de levens van daarvoor

ii. kunstmatig

dit account is uitgeschakeld omdat het in strijd bleek met onze voorwaarden
bijvoorbeeld 1) jezelf uitgeven voor andere mensen 2) onnauwkeurige informatie verstrekken 3) doen wat onwettig misleidend of frauduleus is of een illegaal of ongeoorloofd doel dient bijvoorbeeld a) naakt b) seks c) drugs d) mensenrechten e) dergelijk

terwijl het verwijderingsproces voor dergelijke inhoud gaande is, zal de inhoud niet langer zichtbaar zijn voor andere gebruikers – deze blijft wel onderhevig aan onze gebruiksvoorwaarden

raadpleeg een helpcentrum

iii. bij het bidden

god save the queen
in haar tombe vindt men dan nationale hoop
en de grote ster van afrika
tegelijk

iv. te laat

onze neuzen bloeden vol en donker bloed vandaag
bevlekken glinsterend gloeiende platen
je knikt, transparanter dan dit wordt het niet
en wat je aan moet doen straks
we komen uit ons geblindeerd verleden
stappen een mooie gouden kerk binnen, lijsten het verhaal in

dan: woorden ritselen in een ijle lucht
zo van het spijt ons echt wel en dat het zeker niet
nog eens zal gebeuren
we trekken de deur dicht
want het tocht als de ziekte

je bloedt nog wat na
maar we hebben doeken
en een geschiedenis om het mee uit te vegen

 

handleiding

volgens een stappenplan ongelijkheid uit de straten kammen
grote verkeersborden plaatsen in de kozijnen, het stof bewonderen dat
zich overtijd verzameld heeft, haren wassen, kleren wassen, alles
schoon en nieuw wassen. vergeten dat sommige vlekken niet verdwijnen

onder invloed van vanish white nogmaals wassen, opnieuw weken en
wassen, laten trekken, opdrinken, om maar iets op te noemen
denken dat we in een andere eeuw van goud waren geweest vandaag

volgens een stappenplan leren nadenken. 1) door nieuwe longen proberen
te ademen, 2) van de lucht dan voedsel maken en 3) het verwerken tot eigendom

wit-nagelbijten
niemand nodig hebben
de ander omdraaien
‘nu is het goed, iedereen is gelijk’ zeggen

opnieuw draaien. vergeten dat witwassen illegaal is, vergeten dat
witwassen geen economische zaak is. vergeten dat we zelf die

wassers zijn. sterven met gestolen bloemen in ons haar. volgens een stappenplan verbrand tot zwarte as in vrolijk beschilderde urnen gestopt worden. om gehuild worden. om gerouwd worden. niets meegegeven hebben. in de doofpot ligt een dagen oud, maanden oud, nieuw en brandschoon geluid: dat ontkennen en sterven.

 

waarom graven niet om uit te zoeken zijn

je wilde niets erven maar kreeg alles
de dozen op zolder: het ruikt er naar stamppot, mottenballen, winterlicht
het duister – de rare bobbel op je pols – twee tellen tot kaal worden
ze zegt erf goed en je erft goed en hard en pijnlijk
je lichaamstaal en hoe het resoneert
dat hoogtevrees geen angst voor hoogte is
maar voor het springen

hij zegt huil alleen aan de randen, waar niemand komt
je begint steeds meer op de aarde te lijken
brandend, twee tellen tot je af bent, tot je as bent en verrijst
hij zegt erf goed en je erft goed en hard en pijnlijk
eet koude afgebakken diepvriespizza omdat je
tussendoor nog ruziemaakt

je speelt mariokart op je nintendo ds
licht ontvlambaar als een deobus, twee tellen tot het brandt
je hebt een half uur op de vloer gelegen, eigenlijk koelt niks echt af
ze zegt erf goed en je erft goed en hard en pijnlijk
eet niets meer omdat het niet in het schema past vandaag
en de honger je zo lief in slaap kan zingen

je knikt vier keer in een sessie-uur
op de maat van excuses
op de maat van het slaaplied
erf goed, erf hard, erf pijn

 

de uittocht / beloofde landen

we zullen ooit verhuizen naar de oever
mozes kon door zee lopen, jij denkt ook dat je het kan
bedenkt geboden bij het terugreizen
             acties definiëren mensen niet * acties definiëren crisis * acties definiëren mensen
             niet * acties definiëren crisis * definiëren het verlangen naar echt thuis zijn
ontbijten in een paradijs, kinderogen natekenen
in de muren van een pas gebouwd huis kunnen kruipen en voelen
hier klopt een eigen plek

want we worden ziek op reis
ondanks god, god gaf manna uit de hemel
er kruipen wormen uit als we het langer dan een dag bewaren
maar het maakt je niet uit

onderweg blijf je zingen
             aan de oever zou belofte een boom kunnen zijn
             aan de oever is het land van niemand
             aan de oever spelen we samen en gedeeld
             aan de oever is het stil
nu voelen we al maanden zand tussen onze tenen
kroelen, de bagage weegt zo zwaar
en ik veeg je hoofd af

je leert het zelf doen
steeds dieper graven – steeds meer zelf doen – steeds meer eigendom
in het niemandsland ligt de sleutel, dat weet je zeker
dat dit voor ons bedoeld is

mozes kon door zee lopen, jij weet dat je het ook kan en pompt heel het
land gelijk maar droog – steeds meer eigendom – genoeg voor ieder
want we worden ziek op reis
als we dat langer dan een dag bewaren

 

Sanne Lolkema is student en dichter. Ze houdt van kunst en natuur. Deze combinatie leidt tot denken en schrijven en schrijven en denken. Hiervoor klimt ze graag uit haar echokamer en prikt ze bubbels door om tot nieuwe inzichten te komen. Haar poëzie is dan ook ademloos en onderbewust: rationele ideeën en emotionele intuïtie wisselen elkaar af, maar er is ook ruimte voor scherpe of lieve grapjes en verhalend werk. Het liefste over: polarisatie en synthese, de kleine en grote dagelijkse dingen en conflict. Er beweegt altijd wel iets.