Schrijfwerkplaats | Tafel Atlantis

Schrijvers uit Wintertuins Schrijfwerkplaats laten zich inspireren door het fenomeen ‘solastalgie’: heimwee hebben naar plekken die nog wel bestaan maar die aan het veranderen zijn. De schrijvers, die allen Nederlands leren, zoomen in en uit op het concept ‘thuis’ en laten hun verschillende herkomsten zien. Liubov Drozdovska-Halatina nodigt bezoekers uit om aan te schuiven aan haar ‘Tafel Atlantis’. Denise Moura en David Estrada lezen brieven voor van Amazon(e): from Amazon to Amazon.
 

 

Tafel Atlantis

Nu is mijn maaltijd een snelle snack, maar er was een tijd dat het anders was. Ik had een grote hechte familie en we verzamelden ons allemaal rond een grote tafel in de eetkamer. Mijn moeder bracht een enorme soepkom en goot met een mooie pollepel soep op porse leinen borden. Ik herinner me nog de geweldige geur van de amberkleurige kippenbouillon! (Tegenwoordig is het onmogelijk om zo’n bouillon te koken van in de winkel gekochte vleeskuikens.)

Mijn moeder hield ervan om de tafel mooi te dekken, ze kende alle regels van de etiquette. Ze zei altijd: ‘Etiquette is geen idiote uitvinding van het Victoriaanse tijdperk. Mensen eten al sinds de oudheid samen aan dezelfde tafel. Daarom moeten ze de gedragsregels kennen om elkaar niet te hinderen en te kunnen genieten van de smaak van eten en drinken.’

Volgens de tafelmanieren wordt aan elke persoon zestig centimeter toegewezen, daarom kun je je ellebogen niet op tafel zetten. Aan tafel mag je niet smakken en slurpen: dit bederft de eetlust van anderen. Je moet niet met een volle mond praten en je stem moet zacht en rustig zijn.

Ik herinner me vooral het verhaal over het serveren van het glas. Er zijn verschillende manieren om op te dienen: voor ‘vijf kristallen’ en voor ‘zeven kristallen’.

In de buurt van elke gast moet bijvoorbeeld staan:
1. Een klein glas voor cognac of wodka
2. Een klein breed glas voor whisky
3. Een smal glas voor rode of witte wijn
4. Een groot breed champagneglas
5. Een rood en blauw glas voor glühwein (zodat gasten geen lelijk bezinksel zien)
6. Een limonadeglas
7. Een waterglas
Is dat te vergelijken met de papieren wegwerpbekertjes van tegenwoordig?

Natuurlijk zette mijn moeder niet zoveel glazen op tafel als we lunchten, maar ze leerde ons wel alle regels voor goede manieren.

Die tijden zijn al lang voorbij, verdwenen als het verzonken rijk van Atlantis. Ouders stierven, kinderen raakten verspreid over de hele wereld. Samen met de oudere generatie worden tradities en oude gewoontes begraven, maar herinneringen blijven.