Siham over haar ontwikkeltraject

In deze reeks laten we (oud-)deelnemers en begeleiders aan het woord over het talentontwikkeltraject van Wintertuin. In deze eerste editie vertelt schrijver, dichter en performer Siham Amghar over haar ervaringen. Lees ook het interview met talent Jante Wortel of de column van begeleider Willem Claassen. (Foto door Gaby Jongenelen.)

Hoe ben je in het ontwikkeltraject van Wintertuin terechtgekomen en waarom?

In 2018-2019 nam ik deel aan het Slow Writing Lab, waar ik een creatief onderzoek deed naar vrijheid. Daarbij lag de focus voor een groot deel op seksualiteit (binnen de Marokkaanse gemeenschap in Nederland).
Tegen het einde van dit ontwikkelingstraject was Kim van Kaam degene die mij benaderde met de vraag of ik deel zou willen nemen aan het traject van Wintertuin. Aangezien ik na het Slow Writing Lab nog veel behoefte had aan begeleiding en nieuwe impulsen/projecten, leek het mij tof om met Kim in gesprek te gaan. Zo kwam ik in het ontwikkeltraject van Wintertuin terecht.

Welke meerwaarde heeft deelname aan het traject voor jou?

In mijn dagelijks leven geef ik vaak lessen in confrontatietheater, waarbij de nadruk ligt op zwaardere onderwerpen als huiselijk geweld en seksuele intimidatie. Daarnaast ben ik moeder van een vierjarig meisje en treed ik hier en daar op met zelfgeschreven stukken of als host.
Het traject van Wintertuin geeft mij een extra lijn die parallel loopt aan mijn drukke leven en daardoor ruimte maakt voor mij als maker. Door de coaching en de opdrachten die ik krijg bij Wintertuin krijg ik regelmatig nieuwe inzichten, inspiratie en motivatie om te blijven werken aan mijn makerschap.
De grootste meerwaarde aan mijn deelname vind ik toch wel de reflectiemomenten en -manieren. Het op een fijne manier kritisch blijven op mijzelf vind ik erg prettig.

Hoe zou je je schrijfstijl/werk omschrijven?

Oei, lastig. Dromerig, koppig, zoekende. Ik begon ooit met het schrijven van gedichten, waarbij ik keek naar verschillende dichtvormen en klanken die fijn liggen wanneer het gedicht hardop gelezen wordt.
De teksten leken altijd een beetje te worden geleefd en zijn zo ook verschoven naar korte poëtische verhalen waarin vaak vrouwen de grootste rol spelen. Ook heb ik een theaterstuk geschreven over drie generaties vrouwen, die op een scherpe manier met elkaar in gesprek gaan. Sterke, kwetsbare teksten met een fijn gehoor.

Waar ben je nu op schrijfgebied mee bezig?

Op dit moment ben ik vooral bezig met verzamelen. Met nieuwe inzichten krijgen in waar ik sta als maker en schrijver. Dit doe ik door veel in gesprek te gaan met andere makers of met opdrachtgevers die mij benaderen voor eigen werk. Het voelt voor mij als een fase waarin ik een grote stap zal zetten en dat vergt (mentaal) veel energie. Het schrijven zelf gebeurt vooral in de vorm van krabbeltjes en aantekeningen en in opdracht van andere partijen. Vaak zijn het teksten die gaan over vrouwelijkheid, familie, sensualiteit en vrijheid.

Wat wil je op schrijversvlak nog bereiken?

Het lijkt mij zo ontzettend mooi om een verzameling te schrijven van wat mijn omgeving ziet, voelt en doet. Ook wil ik nog kunnen duiken in het leven van mijn oma, omdat daar veel verhalen nog niet verteld zijn en wel zo ontzettend de moeite van het vertellen waard zijn. Verder wil ik meer schrijven, meer maken en minder streng zijn voor mezelf en mijn verwachtingen van het schrijverschap wat meer loslaten. Soms gewoon even helemaal vrij van alles schrijven en spreken en documenteren en alles poëtisch aan elkaar lijmen met glitterlijm. Zoiets denk ik. Mijn woorden zichzelf laten zijn.