Een lichaam dat schrijft

Dit is het onderzoeksdossier van Maureen Ghazal bij haar Wintertuinsessie ā€˜Een lichaam dat schrijftā€™. In dit dossier vind je een podcast van de avond, een epiloog van Maureens hand, fotoā€™s van de avond en de hand-out die er werd uitgedeeld.
Tijdens het Wintertuinfestival op 1 april presenteerde schrijver Maureen Ghazal haar Wintertuinsessie in Doornroosje. In drie rondes in een van de kleedkamers van het poppodium ging zij op zoek naar een antwoord op de vraag: hoe kan je in een schrijfproces lichaam en geest verenigen?
De eerste twee rondes bestonden uit een gesprek met en performance van Marieke Polderdijk en een performance van Pelumi Adejumo. De ruimte werd door kunstenaar Irma van Doornmalen omgetoverd tot een opzichzelfstaand lichaam, die in de laatste ronde het publiek meenam in een rituele ervaring. De eerste en laatste ronde zijn hieronder terug te luisteren.

 

 

V.l.n.r. Pelumi Adejumo en Maureen, Marieke Polderdijk en Maureen, Irma van Doornmalen en Maureen (eerste twee foto’s door Elske Nissen)

 

Conclusie | Maureen Ghazal

Een lichaam dat schrijft

Op het moment van schrijven lig ik op bed, iets rechtop, mijn rug ondersteunt door kussens, mijn benen gestrekt, op mijn onderbuik ligt een warme kruik. Een aantal jaar geleden maakte deze houding geen onderdeel uit van mijn maakproces. Ik schreef op de manier waarop ik dacht dat het schrijfproces eruit hoorde te zien: zittend op een stoel achter mijn bureau.
Het onderzoek naar mijn schrijvende lichaam is er vooral een van bewustzijn. Het is het dagelijks voelen dat ik een lichaam heb, nagaan op welke manieren mijn lichaam betrokken is bij mijn schrijven en de erkenning dat mijn lichaam daarin even essentieel is als mijn geest.
Ik kwam erachter dat Embodied learning en embodied writing hand in hand gaan. Door te voelen in je lichaam leer je wat je lichaam wil vertellen en kan je lichamelijk schrijven. Herinneringen worden in cellen opgeslagen; het lichaam huist een archief aan verhalen en beelden die zich openbaren wanneer je bewust in je lichaam aanwezig bent.
Mijn lichaam neemt met haar zintuigen waar en brengt me naar plaatsen die inspireren. Ze vertaalt de ervaringen naar mijn geest. Lichaam en geest zijn gedurende het leven continu met elkaar in gesprek dus wilde ik ze ook gelijken maken in mijn schrijfproces.
Terwijl we tijdens de Wintertuinsessie in de geborgen ruimte zaten die kunstenaar Irma van Doornmalen maakte, besefte ik dat het lichaam een veilige omgeving nodig heeft om mee te kunnen doen in een schrijfproces. Het lichaam heeft net als de geest ruimte nodig om zich te kunnen uiten en creƫren.
Tijdens het lezen en zien van werk van andere makers die op een lichamelijke manier werken verwonderde ik mezelf over de vele manieren waarop lichaam en geest kunnen samenkomen in een maakproces. Zo verblijft Marieke Polderdijk in het landschap waarover ze schrijft, raakt ze de aarde aan en gaat ze na hoe haar lichaam zich tot de plek verhoudt. Pelumi Adejumo onderzoekt in performance hoe ze met haar stem tekst kan dragen en op welke manieren het ritme invloed heeft op de taal. Irma van Doornmalen stelt in haar kunstpraktijk het vrouwelijk lichaam centraal en maakt lichaamssculpturen en leidt vrouwencirkels.
Het lichaam dient vooral ruimte te mogen innemen. Door het lichaam en de geest als gelijken te zien in een schrijfproces kunnen ze verhalen uitwisselen. Geen enkele bezigheid is enkel een geestelijke bezigheid. Het schrijfproces heeft een zekere gevoeligheid nodig die kan ontstaan wanneer het geheel aan lichamelijke sensaties en ideeƫn samenkomen.

Meer lezen over embodied writing bekijk de hand-out, die ik maakte op basis van mijn eigen bronnenonderzoek.

 

Marieke Polderdijk en Maureen Ghazal (foto door Elske Nissen)

 

Help Maureen

Maureen Ghazal kampt al drie jaar met chronische bekkenpijn. Ze kan hierdoor niet lang zitten, is gauw moe en ervaart elk moment van de dag een brandende pijn. In Nederland weten ze weinig van haar conditie af en is Maureen bijgevolg uitbehandeld. Maar in Londen heeft zij een kliniek gevonden waar ze haar hopelijk wel kunnen helpen. Omdat de behandelingen aldaar niet worden vergoed door de zorgverzekeraar en deze prijzig zijn, is Maureen een Gofund me gestart om een deel van de kosten te dekken. Wil je haar helpen, klik dan door!

 


De Wintertuinsessie ā€˜Een lichaam dat schrijftā€™ is de tweede in een vernieuwde reeks waarin makers uit of verbonden aan het talentontwikkeltraject van Wintertuin het podium tot hun beschikking krijgen voor artistiek onderzoek. Tijdens deze literaire talkshows kunnen de schrijvers, samen met de gasten en het publiek, relevante themaā€™s uit hun werk uitdiepen. Naast hun dagelijkse rol als schrijver en maker krijgen ze hier de ruimte om te experimenteren met andere rollen die relevant zijn in de beroepspraktijk van een schrijver, zoals programmamaken, interviewen en presenteren.

 

Maureen Ghazal schrijft poƫzie en proza, maakt beeldend werk en performances. In 2018 studeerde ze af aan de Willem de Kooning Academie en in datzelfde jaar won ze de El Hizjra-literatuurprijs voor haar poƫzie. Haar werk werd onder andere gepubliceerd in De Gids, De Revisor en Extra Extra Magazine. Ze trad op, op podia als Crossing Border Festival, Frontaal en Perdu. In 2019 nam ze deel aan het Slow Writing Lab, waarbij ze onderzoek deed naar de invloed van landschap op taal en waar ze vanuit de polder het Arabisch leerde. In haar werk schrijft ze over geboortegrond, het verbinden van talen en landschappen en vrouw-zijn. Ze schrijft essays voor RektoVerso. Maureen zit in het ontwikkeltraject van Wintertuin.

Marieke Polderdijk creƫert performances, excursies, voorstellingen en installaties in tekst, beeld, beweging en stem waarin fysieke handeling, verbinding met de aanwezige mensen, het landschap, het rituele, onderzoek en spelen centraal staat. In Mariekes werk vloeien verschillende disciplines als tekst, beweging, film, stem en illustratie uit elkaar voort en met elkaar samen. Marieke studeerde in 2019 af aan de bachelor Creative Writing van ArtEZ Arnhem. Vervolgens schreef ze o.a. voor Samplekanon en de Revisor. Haar performances waren o.a. te zien bij Geboortegrond, Kunst op de Koffie en Read My World. In 2021 nam Marieke deel aan het Slow Writing Lab VI van het Nederlands Letterenfonds. In 2023 won ze de Gelderse Bokaal van het Cultuurfonds Gelderland. In datzelfde jaar publiceerde Marieke in eigen beheer MENS!: een orakel-/postkaartenset bestaande uit een selectie van haar dagboektekeningen met poƫtische handleiding.

Pelumi Adejumo is een geloofsverlater, schrijver, lucide dromer en zangeres. Ze schrijft over/met de verwikkeling van migratie en rouw, gospelmuziek en vervreemding. Door het gebruik van glossolalie en door te spelen met verwarring en meertaligheid opent ze tegendraadse en ritmische mogelijkheden. Ze behaalde haar bachelor Creative Writing aan de ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten en volgt momenteel een master aan het Dutch Art Institute. In 2020 werd ze door NRC genoemd als een van de veelbelovende kunstenaars in de Lage Landen. Haar afstudeerwerk soms ik voel mij zombie, waarin ze de mogelijkheden en grenzen van meertaligheid in grammatica onderzoekt, werd genomineerd voor de Nieuwe Types afstudeerprijs 2021. In 2023 ontving ze voor dit werk de Frans Vogel Poƫzieprijs. Ook is ze programmamaker bij het internationale literatuurfestival Read My World in Amsterdam en redacteur bij Girls Like Us Magazine.

Irma van Doornmalen is een performance kunstenares en beeldhouwster uit Rotterdam. Haar kunst is sterk geĆÆnspireerd door het spirituele pad dat zij bewandelt als tantrica. Ze geeft rituelen vorm waarbij ze vrouwen samenbrengt. Ook maakt ze lichaamsmaskers van gips. Hiermee onderzoekt zij vrouwelijke seksualiteit en intimiteit.